Adeonotomia, tonsillektomia i adenotonsillotomia
Migdałek gardłowy, potocznie nazywany również trzecim migdałkiem, waz z migdałkami podniebiennymi i innymi, mniejszymi skupiskami tkanki limfatycznej stanowi barierę ochronną organizmu. Najczęstszą przyczyną przerostu migdałka gardłowego są nawracające oraz przewlekłe stany zapalne jamy ustnej i górnych dróg oddechowych. Przerost migdałka gardłowego prowadzi do wielu niekorzystnych zmian. Poprzez powiększanie się w nosogardle, gdzie jest umiejscowiony,okresowo lub stale upośledza drożność nosa. Objawia się to zaburzeniami w oddychaniu przez nos (dziecko oddycha przez usta, chodzi z otwartą buzią) oraz chrapaniem podczas snu. Oddychanie przez usta sprawia, że dziecko wdycha suche i zimne powietrze, co jest powodem częstszych infekcji w obrębie górnych dróg oddechowych.
Powiększony migdałek gardłowy uciska na znajdujące się w pobliżu ujścia trąbek słuchowych. Ich zamknięcie powoduje blokadę naturalnej drogi upowietrznienia i drenażu powstającej tam wydzieliny. Zmiany te objawiają się nawracającymi wysiękowymi zapaleniami uszu, przewlekłym zaleganiem płynu w jamach bębenkowych i niedosłuchem przewodzeniowym. Długo zalegający płyn w uchu środkowym gęstnieje, co prowadzi do pogłębiania się upośledzenia słuchu i niestety stanowi podłoże do rozwoju łącznotkankowych zrostów. Zrosty w połączeniu z ujemnym ciśnieniem panującym w takim uchu powodują wciąganie błony bębenkowej. Jej nadmierne rozciąganie niszczy elementy sprężyste umożliwiając łatwe pękanie, co może być przyczyną wrastania naskórka do jamy bębenkowej i tworzenie perlaka, który niszczy struktury ucha. Migdałek gardłowy mimo tendencji do zanikania w wieku pokwitania, może pozostawić trwałe zmiany,takie jak przewlekłe zapalenie uszu lub wady zgryzu.
Zabieg
Adenotomia wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Dziecko po zabiegu zostaje na oddziale ok 12 godzin. Przez kilka kolejnych dni powinien być ograniczony wysiłek fizyczny dziecka oraz zalecane jest spożywanie wyłącznie lekkostrawnych i niegorących posiłków.